دبستان که بودم، معلم معمایی مطرح کرد. این که “یک صف مورچه بود، به مورچه اول گفتند چند نفر پشت سرت هست؟ گفت هیچ کس. به مورچه دومی گفتند چند نفر پشت سرت هست؟ گفت یک نفر. از مورچه سوم همین سئوال رو کردند؟ گفتند دو نفر.
تا رسیدند به مورچه هفتم. به او گفتند چند مورچه پشت سرت هست؟ گفت یک نفر! معلم از ما پرسید چطور ممکن است مورچه آخر تنها یک مورچه را پشت سرش ببیند. بروید این معما را حل کنید. Weekend بود و ما تا اول هفته ساعت ها وقت داشتیم درباره اش فکر کنیم. کنکاش کنیم.
روی کاغذ مورچه ها را می کشیدیم و شکل صف کشیدن شان را، تا رازش را بفهمیم. از پدر ها و مادرهای مان کمک می گرفتیم یا حتی از دوستان دیگر می پرسیدیم. روز کلاس که رسید هیچ کس با جواب درست سر کلاس نیامد. هیچ کس جواب درست و منطقی اش را نمی دانست. بعد معلم به ما لبخندی زد و گفت می دانید چرا مورچه آخر چنین حرفی زد؟ ما گفتیم نه. گفت چون او تنها یک مورچه دروغگو بود! در حالی که ذهن ما ناخوداگاه برای خیلی از مسایل پیرامون مان دنبال یک منطق می گردد، اصولا خیلی از چیزها ممکن است هیچ دلیل منطقی پشت خود نداشته باشد. سبب اش یک چیز بی ربط باشد، یا یک پدیده محاسبه نشدنی. مثل همین معما، که جواب اش بیشتر به یک شوخی اما واقعیتی تلخ نزدیک بود تا چیزی که یک عقل هوشمند آن را بیابد و راه حل معما باشد.
این ها را گفتم که به این نقطه برسم؛ “دوست داشتن” می تواند دلیل داشته باشد، می تواند نداشته باشد. گاهی یک کشش مرموز سبب می شود شما کسی را از ته دل بخواهید بی آنکه بتوانید برای آن دلیلی منطقی بیابید. در مقابل، زیبایی، موفقیت، ادب، مهربانی و بسیاری فاکتورهای دیگر می توانند دلایلی مهم برای شما باشند تا کسی را دوست داشته باشید. کدام دوست داشتن موفق تر است؟ پاسخی ساده وجود ندارد. با این وجود اصلی هست که من بسیار بدان اعتقاد دارم. دوست داشتنی که شما در آن گرفتار هستید، هر کدام از این دو باشد، اگر چیزی با خود داشته باشد می تواند تبدیل به یک دوست داشتن موفق گردد و آن علاقه به این دوست داشتن است. تا به حال به این فکر کرده اید که شماممکن است کسی را دوست داشته باشید، اما از این دوست داشتن آرامش نداشته باشید؟ از آن روح تان لبریز نشود یا بدان شک داشته باشید؟ از نظر من این مهم است که شما خود “دوست داشتن” تان را هم دوست داشته باشید. مهم است که شما در خلوت خودتان، برای خودتان، یک مورچه دروغگو نباشید.