آرایش

گزارشی را خواندم که می گوید یک زن ایرانی، بطور متوسط، ۳ برابر یک زن اروپایی آرایش می کند. سرانه هر ایرانی در طول یک سال ۱۳۰ هزارتومان برای مسایل فرهنگی اش (مثل کتاب و سینما و آموزش) است، در حالی که سرانه او برای لوازم آرایشی و بهداشتی اش ۴۲۰ هزار تومان است. همین طور از هر ۱۰۰۰ ایرانی، یک ایرانی عمل جراحی روی خود انجام داده است.

موضوع جالب این است که عدد سرانه مصرف ۴۲۰ هزارتومان برای لوازم آرایشی، روی همه مردم ایران تقسیم شده است، اما در اصل، ۱۵ میلیون ایرانی یک تنه ۳ هزار و ۶۰۰ میلیارد تومان لوازم آرایشی می خرند.

طبیعتا مساله خرج عظیم جراحی زیبایی و هزینه لوازم آرایشی را به همه ایرانیان نمی شود تعمیم داد. اما سئوالی که پیش می آید این است که چراما به همراه مردم عربستان باید در این مساله در کل خاورمیانه روی سکوی اول ایستاده باشیم؟

آیا این مساله ای است که از لحاظ روان شناسی قابل بحث است؟ یعنی ایرانیان مشکل اعتماد به نفس مرتبط با زیبایی دارند؟ یا نه، یک مساله زیباشناسانه دارد، مثل این که ما ایرانیان یا عربستانی ها ژنتیکی زشت هستیم و نیاز به زیباتر شدن را حس می کنیم؟ یا شاید سئوال هایی دیگر. نمی دانم.

چرا جامعه ای که به فرهنگ و تمدن اش می بالد، خرج به روز نگه داشتن فرهنگی اش، کمتر از خرج به روز نگه داشتن زیبایی اش شده است؟ فکر کنیم.