هر عطری قصه ای دارد، مثل هر موسیقی، و داستان این عطر، که از شاهکارهای خانم Nathalie Lorson است درست قصه حس های مردی است میانسال و موجوگندمی که عاشق دختری جوان تر از خود می شود. دختری ماجراجو و شاعر مسلک. دختری که آن مرد پای خنده ها و حرف زدن ها و سادگی هایش، یادش می رود که سالهاست روزهای خوب زندگیش را به خاک سپرده است.
عطر Amethyst Lalique، دقیقا رایحه چنین زن جوان و زیبا و شاعرمسلکی است. طراحی زیبای شیشه آن، شما را یاد دختری پر شیطنت با خوشه ای از انگور در دستانش می اندازد که سرخوشانه او نیز به مردی دلباخته. رایحه اش شروعی عجیب دارد. پراز شگفتی، پر از سادگی. گویی کنار ظرفی از میوه های زمستانی و ترش، گلدانی از رزهای هلندی باشد و نفسی عمیق بکشید و بوی هردو را با هم استشمام کنید. و کمی بعد بوی شیرین یک کیک را، و در آخر یک رایحه کمرنگ صابونی. نیم ساعتی که گذشت،حال بوی ترش توت و گسی شاتوت را با چوب خیس حس می کنید و انگار درون تان لحظه به لحظه بهار و زمستان می شود.
یک تم قدرتمند و رویایی از طعم های شیرین و چوبی و میوه ای که باعث می شود بخواهید هر دختری با چنین بویی را در آغوش بگیرید و بند بند تن اش را بو کنید. این عطر وسواس در تازه ماندن دارد. درست مثل یک لیوان آب تمشک خنک که بعد از یک حمام داغ به شما تعارف می کنند.
عطر Amethyst Lalique ماندگاری خوبی دارد، اما برای حس عمیقش باید نزدیک شد. از نظرم، عطر معاشقه است، نه عطر خیابان. عطر دنیای خصوصی است نه عطر این و آن. و پر از رایحه هایی که یک مرد سخت گیر را هم می تواند مدهوش کند. سالها پیش من این عطر را برای خودم خریدم تا گاهی روی بالشم اسپری کنم، بعضی عطرها همین اند، نمی شود اینقدر برایشان منتظر ماند تا کسی آن را برایت بزند، خودت آن ها را می خری تا از تنفسش مست شوی.
