معرفی عطر Lost Cherry

دُردانه برندی که همواره و چشم بسته سه‌گانه‌ی عطر و عینک و کفش از آن بر می‌دارم Tom Ford است. برندی که علاقه‌دارم با کاری که در استودیوی معماری می‌کنم و جمع کردن دستمزدی که از آن می‌گیرم از محصولاتش داشته باشم. اگر بخواهم صادق باشم، قیمت‌گذاری محصولات‌ این برند خیلی منطقی نیست، اما با سیاست (Policy) مشهور این کمپانی همراه است. Tom Ford آگاهانه می‌خواهد بازیگری باشد تا اقلیتی کوچک از مردم از محصولاتش استفاده کنند. از این رو از سیاست غیرمنطقی‌کردن قیمت‌هایش برای طبقه متوسط استفاده می‌کند. شاید تنها ۵% امریکایی‌ها توان پوشیدن تام فورد را بصورت همیشگی، ماهانه و در طول سال‌ها دارند. اما این وابستگی مشتری‌ها به این برند علت دیگری هم دارد. برخی سراغ برند‌ی خاص می‌روند برای این که در جامعه ای که زیست می‌کنند متمایز گردند، نه همراه با بقیه. از لحاظ روان‌شناسی این مشتریان سراغ کالایی نمی‌روند چون کسی در نزدیکی‌شان آن را دارد، سراغ کالایی می‌روند که مطمئن باشند کمتر کسی آن را دارد و هر کسی نمی‌تواند داشته باشد.

پس می‌شود نتیجه‌گیری کرد که Tom Ford آن برندی است که می‌شود از آن به عنوان برندِ امضا استفاده کرد. هرکس نمی‌تواند به‌سادگی Replica (به قول ایرانی‌ها فیک‌) آن را تهیه کند، به سادگی بخرد، بپوشد یا با قسط‌بندی صاحب مجموعه کاملی از آن شود. برخلاف برند تلفن آیفون (از شرکت Apple) که یک برند متوسط و همه‌خَر است که حتی یک گارسون در امریکا می‌تواند با پرداخت ماهی ۴۰ دلار (حاصل دستمزد ۳ ساعتش) صاحب iPhone 12 Pro شود، تام فورد می‌خواهد مانند برند تلفن‌همراه VERTU باشد. باشگاه محدود مشتریانِ خودش را داشته باشد تا اصل “تمایزسازی” در آن همیشه برای محافظت از مشتریانش فراهم باشد.

اما اگر بخواهم رک باشم، دلیل اصلی علاقه‌ام به این برند تنها کیفیت و خلاقانه بودن طراحی و قوانین بسیار سخت‌گیرانه Copyright محصولاتش نیست، حتی این مساله نیست که Conceptپشت طراحی‌هایش بر Sexy دیزاین کردن است و شکیل کردن بدن (نه لزوما خلق البسه). بلکه علت‌اش ارزشی است که برای سبک زندگی و شخصیت خالق این برند قائل هستم. موسس این برند یک آرشیتکت خوانده، نویسنده، نقاش، عکاس، طراح و فیلم‌ساز است. به عبارت ساده‌تر ، یک انسان با سوادِ میان‌رشته‌ای (Interdisciplinary) است که یک شخصیت High-Profile و چندوجهی به معنای واقعی دارد. توماس فورد حتی سال‌ها بر روی صدا و طرز صحبت‌کردنش با مربی خصوصی کار کرد تا بتواند بر کاریزمای خود بیفزاید. او این کار را وسط شلوغی بیزنس داشتن و تجارت کردنی انجام داد که شاید بسیاری حتی به آن اهمیت ندهند. این ریزه‌کاری‌ها در زندگی او، لااقل برای‌ام مهم بود و سبب می‌شد حس خوشایندی از داشتن محصولاتی که فکر او در نهانش بوده در من ایجاد گردد.
 

 
نکته‌های آخر را بگویم و بعد به سراغ معرفی عطر جدید انتخابی‌ام از این مجموعه بروم. آقای توماس فورد در نوجوانی، ابتدا از نقاشی شروع کرد. مادر و مادربزرگ‌اش بزرگترین مشوق‌هایش شدند. بعد‌ها در حالیکه نقاشی را ادامه می‌داد آغاز به نوشتن کرد. او نویسنده‌ای متبحر شد و در مدرسه فیلم‌سازی برای فیلم‌نامه‌نویسی و همین‌طور کلاس‌های کارگردانی ثبت نام کرد. فیلم‌نامه‌نویسی و نوشتن سبب شد در زمینه تاریخ و سیاست و علوم اجتماعی بسیار تحقیق و مطالعه کند. و نقاشی به او قدرت تصور و تصویر کردن داد. از آنجا به سمت رشته معماری رفت که متوجه شد از آنچه در معماری یادگرفته برای ورود به دنیای مد استفاده کند. این شد که به ایتالیا رفت و شاگرد گوچی شد. این نقطه آغاز پیشرفت او در دنیای مد است. او دنیای معماری مدرن (فضای مینیمالیستی) را وارد طراحی‌هایش کرد و گفته می‌شود سبب خلاقیت‌های زیادی در برند گوچی (Gucci) شد. پس از آن بود که به امریکا بازگشت و یکی از مشهورترین برندهای مد امریکایی را با نام Tom Ford پایه‌گذاری کرد.

توماس فورد، اما نه تنها آنچه از دنیای آرشیتکتی با خود اندوخته بود وارد دنیای فشن و مد کرد، که پس از گسترش استودیوهای طراحی لباس و بیزنس فشن‌اش، توامان به دنیای فیلم‌سازی و نویسندگی بازگشت. او اولین فیلم‌نامه اش را، با فیلم مهم A Single Man نوشت و خود آن را کارگردانی کرد. فیلمی که کاندیدای اسکار شد. بعدتر فیلم مهم Nocturnal Animals را ساخت که به خاطر کارگردانی آن نامزد جایزه ویژه از فستیوال گلدن گلوب شد. ساده اگر بگویم، توماس فورد از آن شخصیت‌هایی دارد که وارد هرکار که می‌شود دوست دارد در آن بهترین، تعیین کننده استاندارد، شاخص و صاحب سبک باشد. اما برویم به سراغ عطر انتخابی‌ام از مجموعه او که برای تحلیل‌اش هیجان دارم. (چشمک)

هرچند توماس فورد، خود طراح عطر نیست، اما اغلب عطرهای برند او با سلیقه‌شخصی او طراحی می‌شوند.

اگر بخواهم بی‌هیچ اغماضی یکی از شهوانی‌ترین رایحه‌های دو سال اخیر دنیای عطر را بدون فکر کردن نام بیاورم، قطعا Lost Cherry از برند Tom Ford خواهد بود. اما چیزی که این رایحه را برای‌ام متمایز می‌کند تا این حد Sexy بودنش نیست، که ترکیب برنده‌ای است که در پشت شخصیت مرموز و وسوسه‌گر این رایحه خود را پنهان کرده است. بعد از این همه سال عطربازی، کمتر رایحه‌ای را استشمام کرده‌ام که سه عنصر جذاب در یک زن، یعنی Erotic بودن، مدرن بودن و غرور اشرافی را همزمان تداعی کند. اینجاست که Lost Cherry، برای من، مثل یک سفر است. سفری ممنوعه و سحرانگیز که به کشف تن یک معشوقه می‌انجامد. چنان شکوهمند که گویی روح وسوسه‌‌گر را به شکلی جادوگرانه درون شیشه‌ای قرمز کرده‌اند تا شما هربار با اغواگری مست شوید.

شاید این رسواآمیزترین (Scandalous) نامگذاری است که بر روی یک عطر شده است. Lost Cherry در اصل به معنی گیلاس گمشده نیست، بلکه اصطلاحی ادبی آمده از ادبیات انگلیسی (در ایرلند) است که اشاره به زنی دارد که در اوج جوانی و زیبایی بکارتش را ناگهان از دست داده است. اسم عطر، گستاخانه محتوای داخل شیشه‌اش را فاش می‌کند. ما، با یک لحظه‌ی ممنوعه یا خلوتی جسورانه میان دوتن روبرو هستیم. اما چرا از نظر من Lost Cherry می‌تواند هر مردی را مفتون یک زن کند؟ ساحره بویایی آن چگونه طراحی شده؟ آیا این یکی از شاهکارهای Tom Ford محسوب می‌شود؟

در دنیای عطرسازی، شهوت، یک قانونِ ترکیب مهم دارد. بویی که در آن شراب قرمز، وانیل یا بوی بادام و یک شیرینی مربایی را توامان استشمام کنیم. اغلب عطرسازان در ساخت این مفهوم موفق نیستند. در نهایت یک بوی آب‌نبات‌گونه پس از یک ساعت بر پوست می‌ماند و از آنجا به بعد با یک رایحه‌ی خطی شیرین خسته‌کننده تنها می‌مانیم. اما Lost Cherry از برند Tom Fordبا سناریویی عجیب و ترکیبی از لایه‌های پیچیده خود را افشا می‌کند. Opening Stage این عطر (اولین مرحله‌ای که از رایحه آزاد می شود) با یک شیرینی نه چندان آرام مربای گیلاس حس می‌شود. یک بوی تیز میوه‌ای (Boozy spicy-fruity). رایحه‌ای که مرا یاد نوشیدنی خنک مورد علاقه‌ام Shirley Temple می‌اندازد. کمی بعد، این شیرینی، مخلوط با یک بوی خفیف دودی در فضا می‌پیچد. انگار که وقتی این شراب را می‌نوشی و شامه‌ات به شیرینی‌اش گرفتار شده، کسی در نزدیکی‌ات سیگار بکشد. یک ترکیب کُشنده (ایرانی‌ها بخوانند شل کننده) از رایحه ‌تند و تیز شیرین با نوت‌ ضعیف دودی. با یک رایحه‌ی وسوسه‌انگیز روبرو هستیم. رایحه‌ای که هنوز به لذت شهوت نرسیده. کمی بعد اما، ناگهان یک بوی نرم و خامه‌ای و اندکی تلخ خود را نشان می‌دهد. مثل بوی بادام تلخی (Bitter almond) که با خود یک خنکی شیطنت آمیز دارد. درست جایی که دوست داریم چشم برهم بگذاریم و این ترکیب شرابی و خنک و تنباکویی را تا نهایت نفس بکشیم.

در Middle Stage، سی دقیقه دوم، اما شهوانی‌ترین لحظه این عطر از نظرم شکوفا می‌شود. مرحله‌ای که دو ساعت دوام دارد. آغاز بازی رگه‌ها و بافت‌های این پرفیوم. رایحه‌ رگه‌هایی از بوی‌های نه چندان قدرتمند اما شکل دهنده به عطر که بیشتر به Touch Smellمشهورند. همه چیز سحر‌انگیز است. این رگه‌ها وقتی دیوانه کننده‌اند که بینی‌مان نزدیک به پوست می‌شود. آنجا می‌توانیم حس‌شان کنیم. نه اما از دور. مثل لحظه معاشقه. اولین تماس. بوسیدن‌ها. در آغوش گرفتن‌ها. آرام آرام رایحه تنباکو و بادام کم‌رنگ تر می‌شود، شیرینی شراب‌گونه می‌ماند و اما رگه‌هایی از عطر یاس عربی (Jasmine sambac) از دور نمایان می‌شود. یک حس ترش و شیرینی که ما را یاد عطر قوطی چای مادربزرگ‌ها می‌اندازد. کمی بعد بوی مست‌کننده ی رز ترکی (Turkish rose) که مثل دور کردن لباس از تن‌ و به گوشه‌ای انداختن‌اش شهوت‌انگیز است. و سرانجام بوی ترش و ملسِ آلبالوی شیرین (Griotte syrup) که در هم‌آمیخته با دیگر رگه‌ها، شما را در وسط این فضایِ اغواگر ازخود بی خود می‌کند.

اماسرانجام آن‌چه پس از چندساعت بر پوست می‌ماند، تصویرگر زنی مغرور و رها شده در بی‌فاصلگی است که گویی در میان ترس و اضطراب از تابوها، سفری عاشقانه و لذت‌بخش را تجربه کرده است. اینجا رایحه‌ها، قصه اوج یک لذت است. لایه‌ای که می‌تواند شکوهمندترین تجربه‌ی بویایی عطر Lost Cherry باشد. آرام آرام برگ درخت سدر به مشام می‌آید. در آن شیرینی و ترشی در هم می‌آمیزد. و بعد یک رایحه‌ی چوبی تند اما خیس و مرطوب همراه با رگه‌ای خفیف از عطر Peru balsam و وانیل رقیق در فضا خودنمایی می‌کند. و در نهایت این ترکیب اغواگر، آخرین رایحه‌اش، یعنی بوی Vetiver را به عنوان پایانی شکوهمند از نمایش‌اش به مشام می‌رساند. اینجاست که آنچه برای ساعت‌ها از آن مست می‌شویم یک شیرینی خفیف و تندی ملایم از Vetiver است. یک ارگاسم به معنای حقیقی‌اش برای پایان این همخوابگی از رایحه‌ها. و چقدر این عطر را به خاطر این همه پیچیدگی‌اش دوست دارم.

از دریرباز، شیفته‌ی طراحی شیشه‌های Tom Ford بوده‌ام. طراحی‌هایی ساده و مینیمالیستی، و در عین‌حال تهاجمی (Aggressive). حس می‌کنم یک تفکر معمارانه در پشت طراحی آن‌هاست. اغلب‌شان ترکیبی اساطیری از استوانه و مکعب یا منحنی و زوایای تند هستند. براق و ظریف و با بافت‌هایی دقیق. نمی‌دانم چرا شیشه‌های تام فورد، مرا یاد سرستون‌ها و ِالمان‌های معماری مصر باستان می‌اندازد. خاصه Papyriform capital ها. گویی بدنه شیشه‌های این عطر از آن سازه‌ها الهام گرفته شده باشند. انگار که توماس فورد خواسته باشد رایحه‌های شگفت‌انگیزش را در حجم‌های معمارانه برامده از عبادتگاهان خدایان مصر و معماری باستان تمدن قدیم بین‌النهرین محبوس کند. شیشه قرمز و براق و دلبرانه‌ی عطر Lost Cherry اینگونه است. (یادتان باشد بین‌النهرین ربطی به مصر باستان ندارد، آن تمدن دجله و فرات است. عمدا اشتباه گفتم. چشمک )

کفش زنانه از برند تام فورد با نام Shiny leather chain

اگر از تجربه‌ی Sample بوی این عطر اگر بخواهم بگویم، واقعیتش عطرهای زیادی نیستند که بوی میوه‌ای و گلی (Floral-fruity) داشته باشند، اما پس از نیم‌ساعت رایحه‌ی اسمازتیز‌های رنگی رنگی دوران کودکی‌مان را به خاطرمان نیاورند. همین‌طور رایحه‌های کمی هستند که با بادام تلخ در هم آمیخته شوند و به جای افتادن به ورطه بو‌های ماژیکی به یک شیرینی اشرافی تبدیل شوند. این عطر برایم یادآور زن جوان، اشرافی، مغرور و تنوع‌طلبی است که در وسوسه یک همخوابگی ناگهانی با مردی که از دیدنش هیجان زده شده لباس از تن رها می‌کند. رها از قضاوت دیگران. این اسم به معنای واقعی برازنده عطر است. رایحه‌ای که این پیام را می‌دهد؛ هرچه باداباد، من اما بی‌فاصلگی می خواهم.

این عطر مرا یاد خواهر کوچکترش، عطر Gurlain’s L’Homme Idéal L’Intense می‌اندازد هرچند Lost Cherry به مراتب پرلایه‌تر و پیچیده‌تر است. همین دلیل گرانقیمتی‌اش است. پیچیده بودنش. عطرِ محل کار نیست، و عطر شرکت در جمع‌ها نیز. عطر معاشقه است، هرچند یک عطر Unisex است، اما به نظرم بیشتر برازنده زنان است، تا مردان. پیشنهادی برای بهار، یا شب‌های تابستان. حتی رایحه‌ای وسوسه‌انگیز برای زنانی که سیگار می‌کشند و می خواهند بوی سیگار و تنباکوی روی تن‌شان جزئی از رایحه جادویی‌شان باشد. عطری مناسب برای زنان ۳۰ تا ۴۰ ساله. رسمی، مغرور، پراعتمادبه‌نفس و ساختارشکن.

عطر Lost Cherry، عمیقا فریبنده و به معنای واقعی تحریک کننده (alluring) است. پس آن را عطر لحظاتی تلقی کنید که با قلب‌تان می‌خواهید حرف بزنید، و با بدن‌تان دل‌ببازید. رایحه‌ای که اینقدر یک شیرینی سکسیِ خوردنی (Marzipan smell) در خود دارد که باید به خاطر خلق آن به Tom Ford تبریک گفت هرچند بسیاری از مردم خاورمیانه ممکن است آن را نپسندند. (چشمک). خاطرم هست که برند تام فورد یک مدل کفش زنانه به اسم Shiny leather chain دارد که به نظرم پوشیدن‌اش با این عطر بسیار همخوانی دارد. ترکیبی از سکسی بودن، غرور، و سادگی. امیدوارم روزی آن را داشته باشید و البته پارتنرتان از آن لذت ببرد.