داخل زندگی من، یک زمانی تهی شد از امیدهای دور و بزرگ. سیاستِ در جریان سببش شد. ایران که بودم. فکر می‌کنم دقیق‌اش از آن جا شروع شد که آقای احمدی‌نژاد برای مرتبه‌ی دوم برسرکار آمد.مردی پرشور، باهوش، خستگی‌ناپذیر و وفادار به یاران و پراراده، اما در مقابل به غایت…
من این طور فهمیده‌ام که خیلی اوقات ما آدم‌ها وقتی حسادت می‌کنیم در اصل به پیشرفت یا رابطه یا شرایط کسی حسد نمی‌ورزیم، احتمالا از کم‌توانی خویشتن که به آن پیشرفت و رابطه و شرایط نرسیده‌ایم خشم می‌گیریم. یعنی از خودمان بدمان می‌آید اما آن‌گونه واکنش نشان می دهیم. تا…
این نوشته را می‌نویسم تا درباره مهاجرت از روی تلخ‌اش صحبت کنم. در اصل می‌خواهم این متن را با این ادعا شروع کنم که اغلب مهاجران ایرانی به امریکا درباره “کپسول مهاجرت”شان به شما حقیقت را نمی‌گویند. شما یا هدف دروغ‌های آنان قرار می‌گیرید، یا از مواجه شدن با همه…
قسمت اول سکانس یکم – کپسولی که قورت می دهیم… اگر در یک روز تعریفِ فرزندتان را در جایی که خودش هم حضور دارد پیش جمعی بدهید، اما بعد‌تر، جایی دیگر، حتی خصوصی، او را به خاطر کاری مواخذه کنید و بگویید برای کارش تاوانی سخت خواهد داد، فکر…
یک رفتار اجتماعی هست در اغلب مردم امریکا و آن این که سعی می‌کنند Nice باشند. اگر بخواهم این Nice بودن را جراحی کنم، با رعایت همه اصول بهداشتی، می شود این که احساسات منفی‌شان را درباره شما به ندرت مطرح می‌کنند، حتی از طریق میمیک صورت. بیشتر به شما…
من انسان افسرده ای هستم. یعنی افسردگی دارم. سال هاست که فهمیده ام. شاید از ۱۵ سال پیش، شکلِ افسردگی هایم همیشه تغییر کرده، دگردیسی داشته، گاهی شدیدتر، گاهی خفیف تر. خوب یک فرق مهمی با خیلی از اطرافیانم داشته ام. این که درباره بیانِ مبتلا بودنم به افسردگی مثل…
مفهوم Privacy یا حریم شخصی به معنای امروزی اش یک مفهوم خیلی ایرانی نیست، مثل قوانین رانندگی، یک رفتار اجتماعی وارداتی است. به این سبب که فکر می کنم داخل جعبه فرهنگ ایرانی از متون ادبیاتی اش تا عرف جامعه (Ego)، به عنوان نمونه مرز نداشتن با شریک عاطفی، نشانه…