پرده‌‌ی اول | قصه‌ی همیشگی من فکر می‌کنم ایران در سه دوره‌ی تاریخیِ مهم، سونامی مهاجرت داشت. دوره‌ی نزدیک به انقلاب ۱۳۵۷ که البته علت بیشتر مهاجرت‌ها سیاسی و اعتقادی بود. هرچند بسیاری از متخصص‌ها و تجّار و مغزهای متفکر اندیشه‌ای در همان‌سال‌ها از ایران خارج شدند. دوره‌ی دوم، دوران…
این نوشته نقدی بر رفتار اجتماعی جامعه‌ی معماری ایران است. بر کنشگریِ معیوب و ناپخته‌اش در طول ۱۴۴ روز سرکوبِ بی‌امان، دستگیری و شکنجه‌ی معترضان جنبش “زن، زندگی، آزادی”. این نوشته، اعتراضی به جامعه‌ی روشنفکر و اسیر خودشیفتگی است که هرچند در “روزهای آرام” همیشه انبوهی از تحلیل‌های خودش را…
این روزها احتمال تجزیه‌ی ایران، بحثی داغ است. این پرسش یا هشدار دائماً در شبکه‌های مجازی مطرح می‌شود که اگر این خیزش انقلابی ، پس از براندازی، جای رسیدن به یک حکومت پایدار با دمکراسی مطلوب، سبب تجزیه و جنگ شود و ایران را به ویرانی بکشاند چه باید کرد؟…
از انقلابی‌ترین شعار‌های نظام، در سال‌هایی که آقابزرگ هنوز نمی‌دانست ممکن است روزی رهبر ایران شود، “نه شرقی، نه غربی، جمهوری اسلامی” بود. آیت‌الله خمینی اما روی “نه شرقی”اش بیشتر تاکید داشت. دولت‌های کمونیستی (نمایندگان شرق)، نه تنها ضد خدا و بی اعتقاد به دین و مذهب بودند که چون…
Artwok by Fiveonthe ساده که بگویم، این روزها حالم عالی است و بد است. مانند جزر و مد دریا. ۱۰ صبح عالی‌ام و ۲ عصر که می‌شود ناگهان بدم. بی آنکه چیزی سبب‌اش باشد. همین دومینو، تا پایان شب. شاید ما پسرها مثل دخترخانم‌ها پریودهای فیزیولوژیکی که بر روح…
فصل اول – پرشورترین انتخابات معاصر امریکا انتخابات ریاست جمهوری امریکا هر۴ سال در اولین سه‌شنبه‌ی ماه نوامبر (اواسط آبان‌ماه) برگزار می‌شود. می‌دانید که مشهورترین علت‌اش مناسب بودن آن هفته برای کشاورزان بوده است. این که تقریبا عرضه محصولات‌شان در بسیاری از نقاط کشور تمام می‌شده و اولین وقت آزاد…
سه سال بعد از آمدنِ من و مادر و برادر به ایران، وقتی ۱۷ یا ۱۸ ساله بودم، درست زمانی که حتی خیلی از اقوام‌ام را از نزدیک و دقیق نمی‌شناختم؛ اولین کسی که توانستم با او در خانواده ارتباط برقرار کنم پرهام بود. نامزدِ عمه‌ی کوچک‌ام. پرهامِ ۱۷ سال…
یک باگ هنوز رفع نشده در جامعه ما ایرانی‌ها، خاصه در تحصیل کرده‌ها، کتاب خوانده‌ها و آن‌ها که علاقه به بخاطرسپاری هر رفتاری دارند، این است که به سادگی اجازه نمی دهیم آدم ها عوض بشوند. بدتر آن که تا جایی موافقیم اطرافیان ما دگرگون بشوند که این تغییر به…
شاید تا سال‌های سال، جز افراد بسیار نزدیکِ به خانواده چهارنفری ما کمتر کسی می‌دانست که با یک نقص عصبی به دنیا آمده‌ام. پدر و مادر علی‌رغم پزشک بودن‌شان آن اختلال را تا سال‌ها اوتیسم تصور می‌کردند. هرچند در امریکا این کودکان از آموزش‌ها و توجه کافی برخوردار می‌شدند اما…
پشتِ هر نوع توسعه‌ی ملی (علمی، سیاسی، هنری و…) در یک کشور، پای سه سوسیسِ متصلِ بهم در میان است. استراتژی حکومت، رفتار نخبگان، و DNA فرهنگی آن سرزمین. نمی‌شود یکی از این سوسیس‌ها خام بماند، آن دوتای دیگر خوب برشته بشوند. جالب این است که استراتژی یک حکومت یا…