هیسیِد (Hesiod) شاعر باستانی یونان، در یکی از کتاب‌هایش “Works and Days” قصیده‌ای افسانه‌ای دارد در نکوهش شَرِ حاصل از کنجکاوی. قصه‌ی عبرت‌آموزی از این‌که چگونه میل به کنجکاوی در انسان‌ها، می‌تواند به جای “آگاهی”، ما را به سوی “عذاب و روان‌رنجوری” همیشگی پرت کند. این‌که چگونه کنجکاوی و تجسس،…
گزارش اخیر روی یکی از بولتن‌های اخیر سازمان CIA، نشان می‌دهد در “حال حاضر” خطر خیزش انقلابی ۱۴۰۱ برای رژیم ایران پایین آمده و دیگر یک تهدید برای بقای رژیم محسوب نمی‌شود؛ هرچند همچنان می‌تواند هزینه‌های اعتباری (جهانی) و مالی زیادی به حکومت ایران تحمیل کند. شاید خطوط داخل…
از انقلابی‌ترین شعار‌های نظام، در سال‌هایی که آقابزرگ هنوز نمی‌دانست ممکن است روزی رهبر ایران شود، “نه شرقی، نه غربی، جمهوری اسلامی” بود. آیت‌الله خمینی اما روی “نه شرقی”اش بیشتر تاکید داشت. دولت‌های کمونیستی (نمایندگان شرق)، نه تنها ضد خدا و بی اعتقاد به دین و مذهب بودند که چون…
اولین باری که شروع کردم به زبان فارسی را از روی یک کتاب تِلک تِلک یادگرفتن، یعنی نخستین برخوردم با کتاب‌های فارسی حدود ۱۴ سالگی‌ام بود. با مجموعه‌ای ادبی و نقد ادبی در کتابخانه مادرم به نام “کتاب هفته”، این مجموعه‌ی قدیمی از پدربزرگ به مادر یادگاری رسیده بود.…
در قسمت قبل تا اینجا پیش رفتیم که پس از به پیامبری رسیدن حضرت موسی (ع)، سال‌های سال بعد قوم همیشه بهانه‌گیر و سیری‌ناپذیرِ بنی‌اسرائیل که خود را فرای داشتن رهبری دینی، نیازمند داشتن جلال و شکوه می‌دید تصمیم گرفتند تا برای خود پادشاهانی در قالب جانشین پیامبران انتخاب کنند.…
افلاطون می‌گوید “اﻓﺮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻫﻢ ﻋﻘﯿﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺑﻪ ﻣﺎ ﺁﺭﺍﻣﺶ می‌دﻫﻨﺪ و ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﺎ ﻋﻘﯿﺪﻩﯼﻣﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺑﻪ ﻣﺎ ﺩﺍﻧﺶ.” برای شروع یک سخنرانی یا متن این جمله قصارِ بسیار خوبی است، اما این Statementها این روزها زیادی فانتزی و کاغذکادویی است. که به ندرت این گونه…
مدتی در آپارتمانی در غربِ تهران بودم. کوتاه مدت. سال ۸۶. ۱۳ سال پیش. همسایه‌ای داشتم که با مادرِ بسیار پیرش زندگی می‌کرد. آخرین طبقه. مردی شاید ۴۵ ساله. آرام. درون‌گرا. زمان مشخصی از خانه بیرون نمی‌رفت. گاهی ۳ صبح، گاهی ۱۱ شب. حتی جمعه‌ها، تعطیلات. هیچ یک از قبض‌های…
شاید تا سال‌های سال، جز افراد بسیار نزدیکِ به خانواده چهارنفری ما کمتر کسی می‌دانست که با یک نقص عصبی به دنیا آمده‌ام. پدر و مادر علی‌رغم پزشک بودن‌شان آن اختلال را تا سال‌ها اوتیسم تصور می‌کردند. هرچند در امریکا این کودکان از آموزش‌ها و توجه کافی برخوردار می‌شدند اما…
ترامپ در برابر آمریکا خاطرم هست در مدرسه علوم‌سیاسی، قبل‌تر از این که وارد رشته معماری شوم، استادم همیشه افتخار می کرد به این که امریکایی‌ها سال‌هاست که دکترینِ ویلسونینیزم را در سیاست خارجه‌شان دنبال می‌کنند. دکترین‌‌ای که به نظرم ترامپ آن را کنار زد تا چهره‌ای شفاف و بدون…
تلفن را که قطع کرد، سرم سوت می‌کشید. خودم را به آشپزخانه رساندم و شیر و قهوه‌ای نیم‌بند برای خودم گرم کردم تا حالم بهتر شود. بحث خوبی بود. خوب تمام نشد اما. شاید تقصیر من بود. این روزها رک بودن‌ام برای خیلی‌ها آزاردهنده شده. خوب واقعیتش به نظرم اغلبِ…