اولین باری که شروع کردم به زبان فارسی را از روی یک کتاب تِلک تِلک یادگرفتن، یعنی نخستین برخوردم با کتاب‌های فارسی حدود ۱۴ سالگی‌ام بود. با مجموعه‌ای ادبی و نقد ادبی در کتابخانه مادرم به نام “کتاب هفته”، این مجموعه‌ی قدیمی از پدربزرگ به مادر یادگاری رسیده بود.…
در قسمت قبل تا اینجا پیش رفتیم که پس از به پیامبری رسیدن حضرت موسی (ع)، سال‌های سال بعد قوم همیشه بهانه‌گیر و سیری‌ناپذیرِ بنی‌اسرائیل که خود را فرای داشتن رهبری دینی، نیازمند داشتن جلال و شکوه می‌دید تصمیم گرفتند تا برای خود پادشاهانی در قالب جانشین پیامبران انتخاب کنند.…
Image Credit: Edel Rodriguez توصیه: این قلم‌رنجه برای مطالعه افراد زیر ۲۰ سال نیست. در متن از واژه‌های جنسی نامناسب برای نوجوانان استفاده شده. لطفا در صورت حساس بودن به این کلمات، از مطالعه پرهیز کنید. از میان همه‌ی سال‌هایی که در ایران زندگی کردم، یک سال برای‌ام سخت‌ترین بود.…
اگر بخواهم پتک‌ام را همان اول روی میخِ ایده‌ام بکوبم و بعد بروم سراغ جستارگشایی از موضوعی که به نظرم کمتر درباره‌اش صحبت شده، آن میخ این است که در همه این سال‌ها فهمیده‌ام بخش زیادی از بچه‌های ایران نه خیلی علاقه‌ای به فلسفه‌ی ادامه تحصیل دارند و نه آنچنان…
امروز سه‌شنبه، برابر با ۸ سپتامبر ۲۰۲۰ است. در کلاس معماری صحبت از این بود که چرا بعد از این همه دوره‌های سخت گیرانه تحصیل معماری و استودیوهای طاقت‌فرسایی که یک دانشجوی معماری بعد از ۵ سال می‌گذراند، بیشتر از ۲۵% فارغ‌التحصیلان معماری در امریکا جذب بازار کار و در…
به این فکر می‌کردم که فارغ از این‌که متعلق به چه نسلی هستیم، داخل یکی از مهمترین صفحه‌هایِ تاریخی جهان قرار گرفته‌ایم. این که کره‌زمین که نه، اما همه انسان‌های جهان با یک دشمن مشترک، با یک ویروس کُشنده مواجه شده‌اند. انسان‌ها فارغ از رنگ پاسپورت و پوست، جدایِ از…
همیشه این‌طور فکر کرده‌ام که “ماجراجوییِ احساسی “، خاصه آگاهانه‌اش، نه ساده‌لوحانه در آن گرفتار شدن‌اش، لذتی ابدی است در زندگی که دو دسته انسان آن را هرگز بنا ندارند تجربه کنند. آنی که از خطر کردن در احساس‌ورزی هراس دارد و ترجیح می‌دهد در مسیری صاف و خالی از…
داخل زندگی همه ما، یک نقطه‌ای هست. شاید ایستگاه. جایی که فکر می‌کنیم دیگر همه چیز را باخته‌ایم. از آن به بعد خشمی در تو آرام آرام ریشه می‌گیرد که دیگر خشمی نسبت به انسان‌ها نیست، یا به وقایع، خشم نسبت به زندگی خودت است. خطرناک‌ترین خشمی که می‌شناسم. خشم…
از یک جایی به بعد من دیگر آدم خیلی کتاب‌خوانی نبودم. البته هنوز کتاب می‌خرم و کتابخانه شخصی طبقه‌بندی شده‌ای دارم اما بیشتر از بابِ روز مبادا برای مراجعه و اطلاعات گرفتن درباره‌ی موضوعی خاص است. علت‌اش هم این بود که در میان دهه سوم زندگی‌ام این احساس را داشتم…
یک باگ هنوز رفع نشده در جامعه ما ایرانی‌ها، خاصه در تحصیل کرده‌ها، کتاب خوانده‌ها و آنها که علاقه به بخاطرسپاری هر رفتاری دارند، این است که به سادگی اجازه نمی دهیم آدم ها عوض بشوند. بدتر آن که تا جایی موافقیم اطرافیان ما دگرگون بشوند که این تغییر به…