در همه ۲۶ سالی که در امریکا زندگی کرده‌ام، منهای ۱۵ سالی که در میانه‌اش به ایران آمدم و دوباره بازگشتم، و فرصتی شد برای دقیق شدن روی انتخابات دیگر کشورها خاصه خاورمیانه، می‌توانم با احتیاط ادعا کنم انتخابات ریاست‌جمهوری هیچ نظام سیاسی را پیچیده‌تر از رقابت‌های سیاسی ایالات…
برداشت اول – حیاطِ شلوغ این روز‌ها به آخرین شلوغی فضای شبکه‌های اجتماعی فارسی نگاه می‌کنم، موضوع “قرارداد ۲۵ ساله ایران و چین” ترند مباحثه‌ها و اخبار و بحث‌ها شده است. خاصه آن بخش‌اش که بارها آن را با قرارداد ترکمانچای در یک قاب قرار می‌دهند. گوشه‌ای از ذهن‌ام مشغول…
مدتی در آپارتمانی در غربِ تهران بودم. کوتاه مدت. سال ۸۶. ۱۳ سال پیش. همسایه‌ای داشتم که با مادرِ بسیار پیرش زندگی می‌کرد. آخرین طبقه. مردی شاید ۴۵ ساله. آرام. درون‌گرا. زمان مشخصی از خانه بیرون نمی‌رفت. گاهی ۳ صبح، گاهی ۱۱ شب. حتی جمعه‌ها، تعطیلات. هیچ یک از قبض‌های…
سه سال بعد از آمدنِ من و مادر و برادر به ایران، وقتی ۱۷ یا ۱۸ ساله بودم، درست زمانی که حتی خیلی از اقوام‌ام را از نزدیک و دقیق نمی‌شناختم؛ اولین کسی که توانستم با او در خانواده ارتباط برقرار کنم پرهام بود. نامزدِ عمه‌ی کوچک‌ام. پرهامِ ۱۷ سال…
کوتاه می‌خواهم درباره چند جنبش (Movement) مهم در امریکا بنویسم. چرا مهم است؟ چون بعد از تصویب قانون اساسی در امریکا در حدود ۲۰۰ سال پیش، همه موارد قانونی که بدان اضافه شده تنها از دو راه بوده؛ یا از طریق پیشنهادهای دولت و کنگره، یا از طریق اعتراضات و…
پشتِ هر نوع توسعه‌ی ملی (علمی، سیاسی، هنری و…) در یک کشور، پای سه سوسیسِ متصلِ بهم در میان است. استراتژی حکومت، رفتار نخبگان، و DNA فرهنگی آن سرزمین. نمی‌شود یکی از این سوسیس‌ها خام بماند، آن دوتای دیگر خوب برشته بشوند. جالب این است که استراتژی یک حکومت یا…
این قلم‌رنجه را که می‌نویسم، نیمه خواب‌ام. از خستگی. از کم خوابی. زندگیِ دست‌کم من یکی شده است مثل یک دوغ آبعلی که شیشه‌اش را حسابی تکان بدهند و ناگهان درب‌اش را باز کنند! هفته به هفته فشارِ اتفاق‌های غیرقابل پیش‌بینی است که بیرون می‌زند و همه جا می‌پاشد. شیشه‌ی…
سکانس اول – اکوسیستم ایرانی، اکوسیستم امریکایی شاید هیچ وقت به اندازه امروز از این‌که استاد سابق و بدجنس‌ام در مدرسه علوم سیاسی مجبورمان کرد کتابThe Butterfly Defect را مطالعه کنیم، هیجان‌زده نیستم. کتابی که درباره تئوری اثرِ پروانه‌ای حرف می‌زد و شرح می‌داد که چگونه یک بحران در نقطه‌ای…
سکانس اول – غرور و جهل شاید یکی از بزرگترین درس‌های این بحران، فهمِ این واقعیت است که هنوز “طبیعت” می‌تواند بزرگترین و کشنده‌ترین دشمنِ انسان باشد. یک حمله ویروسی درست مثل تانک در حال رد شدن از روی نقشه جغرافیا است! قوی‌تر از هر ارتشی، قدرتمند‌تر از دعاهای…
دشمن که به تو ضربه‌ای سهمگین می‌زند، ضربه‌ای از روی یک فکرِ خودخواهانه نه بالغانه، از روبرو به تو حمله نشده. اینجا، قاعده‌ی یک پاسخ شرافتمندانه دیگر کار نمی‌کند. حال؛ وقتی قدرت نداری او را در جنگی برابر شکست دهی، تعجیل دومین و خشم سومین دشمن است. صبوری، آغازِ هوشمندی…