هیسیِد (Hesiod) شاعر باستانی یونان، در یکی از کتاب‌هایش “Works and Days” قصیده‌ای افسانه‌ای دارد در نکوهش شَرِ حاصل از کنجکاوی. قصه‌ی عبرت‌آموزی از این‌که چگونه میل به کنجکاوی در انسان‌ها، می‌تواند به جای “آگاهی”، ما را به سوی “عذاب و روان‌رنجوری” همیشگی پرت کند. این‌که چگونه کنجکاوی و تجسس،…
گزارش اخیر روی یکی از بولتن‌های اخیر سازمان CIA، نشان می‌دهد در “حال حاضر” خطر خیزش انقلابی ۱۴۰۱ برای رژیم ایران پایین آمده و دیگر یک تهدید برای بقای رژیم محسوب نمی‌شود؛ هرچند همچنان می‌تواند هزینه‌های اعتباری (جهانی) و مالی زیادی به حکومت ایران تحمیل کند. شاید خطوط داخل…
دنیا روز به روز بیشتر از سمت زندگیِ جمعی به سوی زندگیِ فردی حرکت می‌کند. این موجِ آرام آرام محو شدنِ Collectivism Culture و جایگزین شدن آن با Individualism Cultur از ابتدا درغرب شروع شد. وقتی رسانه‌ها، دانشگاه‌ها و روشنفکران بعد از جنگ جهانی دوم و فارغ شدن از مسایل…
مروری بر تاریخ افغانستان | تسلط افغان‌ها (پشتون) بر ایرانیان در قرن ۱۶ میلادی (از ۱۵۰۰ میلادی به بعد)، حدود ۵۰۰ سال پیش، در همان سال‌هایی که لئوناردو داوینچی با صبر و حوصله شیرازی‌اش در استودیوی Della Santissimaدر ایتالیا مشغول تمام‌کردن نقاشی مشهورش مونالیزا (لبخند ژکوند) بود، و اوانی که…
افلاطون می‌گوید “اﻓﺮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻫﻢ ﻋﻘﯿﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺑﻪ ﻣﺎ ﺁﺭﺍﻣﺶ می‌دﻫﻨﺪ و ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﺎ ﻋﻘﯿﺪﻩﯼﻣﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺑﻪ ﻣﺎ ﺩﺍﻧﺶ.” برای شروع یک سخنرانی یا متن این جمله قصارِ بسیار خوبی است، اما این Statementها این روزها زیادی فانتزی و کاغذکادویی است. که به ندرت این گونه…
برداشت اول؛ نقد معماری در امریکا شاید افراد کمی می‌دانند جایزه پولیتزر، معتبرترین جایزه گزارش و مقاله نویسی در حیطه‌ی ادبیات و موسیقی و هنر در امریکا، یک اسکار ژورنالیستی برای خودش محسوب می‌شود. جایزه‌ای درخشان در جامعه ادبی این کشور که گاهی به معمارانی تعلق می‌گیرد که علی‌رغم این…
پشتِ هر نوع توسعه‌ی ملی (علمی، سیاسی، هنری و…) در یک کشور، پای سه سوسیسِ متصلِ بهم در میان است. استراتژی حکومت، رفتار نخبگان، و DNA فرهنگی آن سرزمین. نمی‌شود یکی از این سوسیس‌ها خام بماند، آن دوتای دیگر خوب برشته بشوند. جالب این است که استراتژی یک حکومت یا…
این قلم‌رنجه را که می‌نویسم، نیمه خواب‌ام. از خستگی. از کم خوابی. زندگیِ دست‌کم من یکی شده است مثل یک دوغ آبعلی که شیشه‌اش را حسابی تکان بدهند و ناگهان درب‌اش را باز کنند! هفته به هفته فشارِ اتفاق‌های غیرقابل پیش‌بینی است که بیرون می‌زند و همه جا می‌پاشد. شیشه‌ی…
امروز ۲۳ دسامبر ۲۰۱۹ است. روزهایی آفتابی، یا که نیمه‌ابری، نه فقط در آسمان لُس‌اَنجلس، که در این ۴۰۹ ساعتِ آخر زندگی‌ام. ۱۷ روز و شب از لحظه‌ای که متوجه شدم مادر به سرطان مبتلا هستند می‌گذرد. ۱۷ روزی که هرچند خواستم به کمک قرص و داروهای آرامبخش و تماس…
نزدیک به ۱۶ سال پیش که با نام رضا لیموترش شروع به نوشتن برای فارسی زبان‌ها کردم، در وبلاگ‌هایی که هنوز امکان و ساختار فارسی نوشتن در آن‌ها چون امروز نبود و به سختی می‌شد شکیل و راست‌چین نوشت، مطلبی نوشتم درباره این که چرا تصمیم گرفتم برای هم سن…