لذت

پرده اول – مرور گذشته سه‌گانه “یک حکایت محترمانه” با مرور خاطراتم از شیوه و الگوی روابط عاطفی در ایران شروع شد. یعنی بین سال‌های ۱۳۷۵ تا ۱۵ سال بعد که در آن فاصله به ایران مهاجرت کرده بودم. برخلاف تجربه‌ای که در کودکی در امریکا داشتم و روابط دوجنس…

زاویه اول می‌خواهم درباره عشق بنویسم. کوتاه. شاید با صراحت بیشتر. من وقتی کودک بودم، کودک که نه، کمی بزرگتر، نهایت مفهومِ عشق را بوسیدن لب‌های دختری می‌دیدم که می‌توانستم دوستش بدارم. مثلا اَوانی که ۵ ساله بودم. ۱۰ ساله که شدم، به آن بوسه، لمسِ تن و شانه کردن…

در نوشته قبلی تا اینجا پیش رفتیم که دوره‌های روابط عاطفی در ایران را به سه دوره‌ی مهم و بامزه تاریخی تقسیم کردیم و اشاره شد که داخل هر کدام‌اش چند سال از عمر نسل ما دهه۵۰ای‌ها و ۶۰ای ها کم شد و درست وقتی به چهارراهِ عصر مدرنیزم روابط…

آنچه می‌نویسم نه خیلی براساس تجربه‌های دیگران که شنیده‌ام، که روی پاره‌خطِ تجربه‌های خصوصی‌ام است. می‌دانم که هیچ تحلیلی تعمیم دادنی نیست، می‌دانم که به اندازه انسان‌های روی کره‌ی زمین الگوهای رفتاری متنوع ‌داریم، ‌و البته مُشرفم که هر نگاه تحلیلی روی رفتارهای انسانی می‌تواند از نسلی به نسلی دیگر…

این مساله که تفاوت های فرهنگی نقطه ای برای چه بوجود می آیند مطالعه ای هیجان انگیز است. ایرانی ها شیوه رانندگی شان یا آمریکایی ها بسیار متفاوت است. مساله تنها سبک اعمال قانون توسط پلیس ها نیست، مثلا رانندگان ایرانی ها اکثریت ذوقی پنهان از قانون گریزی دارند، که…

از تجربه های خوب زندگی ام در آمریکا فرصتی بود تا با دختران ملل مختلف معاشرت داشته باشم. چه در جایگاه دوستی عاطفی، چه در جایگاه دوست اجتماعی. دختران همه جای دنیا خصوصیات مشترک زیادی دارند اما خوب تفاوت های پررنگی هم در آنها مستتر هست. حداقل من این طور…