معماری

همیشه این‌طور فکر کرده‌ام که “ماجراجوییِ احساسی “، خاصه آگاهانه‌اش، نه ساده‌لوحانه در آن گرفتار شدن‌اش، لذتی ابدی است در زندگی که دو دسته انسان آن را هرگز بنا ندارند تجربه کنند. آنی که از خطر کردن در احساس‌ورزی هراس دارد و ترجیح می‌دهد در مسیری صاف و خالی از…

بعضی آدم‌ها به زندگی ما می‌آیند که هرگز نروند. نه این که تا ابد می‌مانند. چه‌بسا با تلخی و نامهربانی رفته‌اند. خیلی وقتِ پیش. اما حتی پس از آن تا اَبد در قلب یا ذهن‌مان آن گوشه نشسته‌اند. و ما هر روز، چون رهگذری که از دور، کسی نشسته در…

در یک دوره‌ای از تاریخ، اروپا ۳۰% جمعیت‌اش را از دست داد به خاطر طاعون. باکتریِ Yersinia pestis که بیشتر از طریق کک‌ها و پشه‌ها منتقل می‌شد آنچنان اروپا را که هنوز سفرهای هوایی در آن نبود و شهرها از هم فاصله داشتند بی‌رحمانه در هم نوردید که سبب مرگ…

تلفن را که قطع کرد، سرم سوت می‌کشید. خودم را به آشپزخانه رساندم و شیر و قهوه‌ای نیم‌بند برای خودم گرم کردم تا حالم بهتر شود. بحث خوبی بود. خوب تمام نشد اما. شاید تقصیر من بود. این روزها رک بودن‌ام برای خیلی‌ها آزاردهنده شده. خوب واقعیتش به نظرم اغلبِ…

بعد از رفتن مادربزرگ، تنها کسی که نشانه‌هایی از او را در صورت و رفتارش می‌دیدم مادر بود. هنوز هم هست. خیال من این بود تا سال‌های زیادی می‌توانم با ساعت‌ها نگاه‌کردن به حرف‌زدن و ایستادن و گوش‌‌سپردن به مادر سایه سنگین نبودن مادربزرگ را کم رنگ کنم. اما خوب……

از اولین باری که به زندگی ام وارد شد، از نخستین باری که از نزدیک لمسش کردم و از انحنای های تنش به هیجان آمدم و صورتم را بر رطوبت پوستش به آرامش و پیوستگی سُر دادم خیلی گذشته. دلم می خواست شب به شب در تاریکی به رختخواب ببرم،…