چندی پیش، در یک جستار با عنوان “مهاجرت به امریکا، فرار بازندگان” (مطالعه کنید) درباره‌ی مهاجرانی نوشته شد که هرچند می‌توانستند در ایران افرادی موفق و مطرح در زمینه‌ی تخصصی خود باشند، اما در نهایت مهاجرت را انتخاب کردند. به‌اجبار یا به آزمودن. مهاجرت از ایران، از کشوری که…
پرده‌‌ی اول | قصه‌ی همیشگی من فکر می‌کنم ایران در سه دوره‌ی تاریخیِ مهم، سونامی مهاجرت داشت. دوره‌ی نزدیک به انقلاب ۱۳۵۷ که البته علت بیشتر مهاجرت‌ها سیاسی و اعتقادی بود. هرچند بسیاری از متخصص‌ها و تجّار و مغزهای متفکر اندیشه‌ای در همان‌سال‌ها از ایران خارج شدند. دوره‌ی دوم، دوران…
Image Credit: Edel Rodriguez توصیه: این قلم‌رنجه برای مطالعه افراد زیر ۲۰ سال نیست. در متن از واژه‌های جنسی نامناسب برای نوجوانان استفاده شده. لطفا در صورت حساس بودن به این کلمات، از مطالعه پرهیز کنید. از میان همه‌ی سال‌هایی که در ایران زندگی کردم، یک سال برای‌ام سخت‌ترین بود.…
تا پیش از این درباره این حرف زدیم که اصولا تقسیم بندی مدارک از کجا آمده است. و اینکه چه لزومی دارد از دوره لیسانس به دوره فوق‌لیسانس قدم برداریم. اما قصه اخذ مدرک دکتری خاصه در امریکا یک Game Changer است. از این رو که هم مدرکی بسیار گرانقیمت‌تر…
اگر بخواهم پتک‌ام را همان اول روی میخِ ایده‌ام بکوبم و بعد بروم سراغ جستارگشایی از موضوعی که به نظرم کمتر درباره‌اش صحبت شده، آن میخ این است که در همه این سال‌ها فهمیده‌ام بخش زیادی از بچه‌های ایران نه خیلی علاقه‌ای به فلسفه‌ی ادامه تحصیل دارند و نه آنچنان…
در نوشته پیشین اشاره کردم که می‌خواهم به Dark Side پدیده مهاجرت بپردازم با این فرض که بسیاری پیرامون خوبی‌های این پدیده شاید داستان‌ها نوشته‌اند و شاید شعرها گفته‌اند. چشمک. مهم است درباره هر پدیده‌ای هر دو روی ماجرا را از قبل دید. قصدم تعمیم دادن تحلیل‌ام به همه نیست…
این نوشته را می‌نویسم تا درباره مهاجرت از روی تلخ‌اش صحبت کنم. در اصل می‌خواهم این متن را با این ادعا شروع کنم که اغلب مهاجران ایرانی به امریکا درباره “کپسول مهاجرت”شان به شما حقیقت را نمی‌گویند. شما یا هدف دروغ‌های آنان قرار می‌گیرید، یا از مواجه شدن با همه…
همیشه فکر کرده ام که این جهان چقدر عادل است؟ مثلا می گویند دنیا پاسخ خوبی و بدی را می دهد. بدها به سزای شان می رسند، خوب ها به کارت های صدآفرین شان. اما آخر عمرمان، شاید هم کمی قبل ترش، می فهمیم که این ها پرت و پلاهای…
من در یک دوره کوتاهی از نوجوانی ام آدم بزن بهادری بودم؛ شاید دلیل اش این بود که برایم مهم بود که حرف، حرف خودم باشد. با این وجود دعوا کردن اصولی داشت. به عنوان نمونه بین خودمان می دانستیم هیچ وقت نباید داخل چشم و بینی کسی بزنیم، یا…
امروز جمعه، برابر با ۲۷ ژانویه ۲۰۱۷. خاطرم هست ۸ سال پیش، بعد از سال ها که دوباره به آمریکا بازگشتم؛ اولین پرسشی که پلیس گذرنامه فرودگاه جان اف کندی از من پرسید این بود: “این همه سال دل ات برای کشورت تنگ نشد؟” آن لحظه تنها واکنش ام، یک…